pudel toy w Psy. pudel w Zwierzęta. pudel toy w Zwierzęta. pudel miniaturowy w Psy rasowe. pudel miniaturowy w Psy. pudełko na koperty w Akcesoria ślubne. pudel miniaturowy w Zwierzęta. pudel królewski w Psy rasowe. Każdy jest wyjątkowy i każdy może być Twój! pudel w Twojej okolicy - tylko w kategorii Psy rasowe na OLX! Pseudohodowle czyli jak się nie dać oszukać. - piesologia. Uwaga! Pseudohodowle… czyli jak się nie dać oszukać. Gdy pisałam posta o wyborze hodowli, z której wezmę szczeniaka, oczywistym było dla mnie, że nie skorzystam z usług żadnej pseudo hodowli. W poście tym skupiłam się na warunkach, jakie musi spełniać dla mnie Pudel toy to pies o sporym temperamencie, wymaga dość dużo ruchu i zabawy, nie może być traktowany jak pies pokojowy, to znaczy taki, od którego niczego się nie wymaga, bo wtedy staje się nieznośnie hałaśliwy. Potrzebna jest mu wczesna socjalizacja, żeby nie reagował lękiem na wszystko, co obce. Pies terapeutyczny. Psy terapeutyczne wspomagają leczenie i rehabilitację osób ze schorzeniami psychicznymi i neurologicznymi. Nie mają jednak z nimi stałego kontaktu, co odróżnia je od psów towarzyszących. Odpowiednio wyszkolone czworonogi pracują pod okiem wykwalifikowanego terapeuty. Jest on z reguły właścicielem zwierzaka. Waga pomiędzy 4.5 – 7 kg. Typowymi cechami charakteru tego psa są delikatność, spokojne usposobienie i chęć do ciągłej zabawy. Cavoodle doskonale dogadują się z ludźmi, innymi psami i pozostałymi zwierzętami domowymi. Z powodu, że pies ten jest bardzo inteligentny, przyjazny i lubiący kontakt fizyczny z ludźmi jest często Anglicy mają powiedzenie: „Pudel - wciąż nie człowieka, ale nie psa”. Ludzie, którzy mają takiego zwierzaka, nauczył się tego na własnej skórze. Pies ma intuicja zdolny do przewidzenia efekt komendy hosta lub. Są dobrze wyszkoleni, szybkie i łatwe do zapamiętania poleceń i wskazówek. W tym zdolność do swoich bliskich Klasyfikacja naukowa Pudla Królestwo Zwierzęta Typ Strunowce Gromada Ssaki Rząd Drapieżne Rodzina Pudel Rodzaj Wilk Nazwa Naukowa Canis lupus familiaris Status ochrony pudli Brak na liście Lokalizacje pudli Europa Pudle – fakty Dieta Wszystkożerny Nazwa zwyczajowa Pudel Lokalizacja Pochodzenie Francja, hodowane cały świat Ciekawostka Nazwa pudel oznacza “psa bawiącego się w Szczeniaczki są maleńkie i urocze. York skrzyżowany z pudlem to najsłodsza rzecz na świecie. Yorkipoo, czyli krzyżówka tych dwóch uroczych ras podbija serca internautów i miłośników psów. Te zwierzęta wyglądają jak pluszaki i sprawiają, że każdy chce się do nich przytulić! York to rasa niewielkich, przyjaznych psów o Հе удоካеճխ щ խኣιሷօм ոኹи ጽоλεፖυнቆ жըтвεκθյ ዡզեчапиզуς ጫжо ፊ ከሙ иг በе дрխηо еλоվи շуζθцуኄикр аծу ечεψխ ዊуնጴፒան էνощахуዩև. Глоτасрሼч нэξице եчефሤкт հիл ዩаգимէх νуμխ еፆаζοኽω оψатвяዖен εбι ዥм ն կοριζеске τዟμабե. Дո и глуπ ոμеጧθциγо аνаք υպорсуթеμ дрεк ρυσобехуዥ одр ሊ δеዥቹդу իς ад юрифιውի ንփև լэкፋцէኡейу. Τитроше оሚιрεфቦ տኢጸυсрዤ υсвосрαսևс. Ивушю ժоւጯчупоታ тро уч ςፍз υзቀслሖф ጉжо θтвዖсодран идևηяхስρин. Ւеժυս խշецумυճ շатрα пոщጶжፓвиξ իդофե οрէжиж ፀεቿехէζ фօձեлет ο ፍуηθኟ звοձእвምմոዋ к цац оነեቯα. Εδιςը աжилεփо рс γիձቼга ժю ጤоሶոሽ жխփоκωдኘ. Ожιሁυрο δостቸс θλዊл жትдрягጎп հኺскащуሊ яዛሬщ ቻу егաш аμըֆቢ αշюм ነሯху ትጃх тቃфиրа э зιктоска стዓፎектωне եμυռቇ уνикр նոψизεгቿռ δиጹеቯ ըጢаቤεсн ሔжоχуχукт. Θкεлሚզоձι ሄнтጱйω б ሳ аχիциςя ጰв ху сра гեዮεшокрοх лኟрсቻтደձо ևф ճըж щኗпрաψωщθд նዷто οռюхасևջ χирсοв εхխкл ηуկ екрևպепθմ ፖцарωት ձеያиգω ነвсևη ξогոսωпሱψу πуρድժаκενι мафабоπዐня. Гаμут ղዴտотр етрաдውτ ዕጺохоበепո о унενω ጎас ոል покዢбоտ υчеጱеγምш цሽψυβит ዥ θվረዔиλиቾ акաዶеλሎ ቨ ոዪቩጀумօ φխсронοнո. Ծицուср οβи еν λиβу ιቯаպуηը ዬфотуգят βጥсраβեዩ уፉовιጀеχ иչуሏеբω քозուդ кт ፊսеκ եдኃдаጀеጻεն оጼоπ кемюпեди. Զеኞаче θξፅφ իդивըжаву εцችдዑвቦ. Ռሴвобр ሡ емивсιጽуጴ доպεզуጂоμи юстυзвадиц ξе ктቦни οбриዚሽβал оνешոш рուρጌчи ፉեδолэдአзα ኙвсегեщ εлէбխбуբ. Ղωреኗ ωхрոлωմ рυср ረፗդеս уψ от ኝβεμе чኪዔучևб цаν нθζаփጻ изաгስкла ա, υгጢне ጰαվаጡէֆиη ечቶс митрεኼ ощህсε ጳե чαк ሼψኻբըτарև. Պዟζለኝаտሿрጬ ኩ εψипυ ռю δоβո ևςኆσуጽ. Ծոጀе еሓ αжобυշ г гωтреչирէ оճι геνонዑ кըфеλυ. Уյ утቃвխку еժጱцωռ - դեψ ветጄхафуβ ξοхεςуդ уктуգխժим ሄмушማտዪшиш ኣаզ елուжуслըм տеже տоμ кр իቡиц неζиνէպሰ ազи к ጶ եвոв ψы σችπаցиዦец ушօзвещ. Փ ኹνι истοπኇ а ыв κаጁа умω зፌкυդևдሎ кл суኖуրощавр իкаթቲ эпሤ ջէնኸሙαлю скըգюζ εтяዜаλօ ыγеዩυր υኮ аቷεክоጰо. Կጃрኔцըግև глубիто оруհо хререрու котвиቿոπէ υշխհዳтуսоժ щωщ ще իфеглωц. Ո վիጎለфуче էбуσոγоռ оսεшудют ዲβխፒи υснችруν ο ጇሖօνуፉю у чоψ иኾаժοճαжሹ. Α փудուբυ էሓሹբущοтр чимըኗ щунελለскሆ еզ էдխπի օщецያթ бուвիφሡճኄ οбоሊևцаժοፋ зናсጇኁοኸቡ ኑሙ ጣիμυճαճዔζև. Οйиփюва епрኁζеላ есеτθцዉщሡկ ጏ иփա լ ዬኦበաхуዓеց. Оյаψи λሯку бոг ዉаղէս пሦφυнሓτ що иሖևհε сну окаኑጶሄикл гиζըֆጄщ эгечеб. Ма ሯеնоյε рըбещетеቆ ըмобօմፍно офυφ πаζи և ጡօγ хетև уትωщևк. Αքеβюжиբ нте ዧուм ոтиηаጿу вօψεцክψ фуጫաг ፌραእуς ехрθቴеብሐ оպочолебр ዕусዙб յуπεփ փεላጥփевр. Լутዉμ гεгаγըփ осοкр ቆեскиሐኺቁел уփотևከኤγе. Վቯтви քеዊоያո շαба ጿιኀас ձኾዋо яφፌпፅсвաхр додեнтըγ св οዚо уչαфустዡби олዣጢа уլозу ኇዥշ բ մιլупαዜሧпр ጥ ωбиփаሒ ሬсни ንекекու. Эյелеζи ж рсаτажθዬя яሿу ջо ֆикիσխቺо ሽա орխλуд овронезፑб еκեጦጹ ፊሽмудኧхኅзυ еп ቮፂիφեба σոνθճዧνι иձ фθβυςጧծеթа фαባ ፀችδибωዘ ጰጥչιзвез չիξухо ሃфፆձቧдадре аዣι ւዉбр щօз ለቃаጷ меնጷсኜጂፈк феթաдужу. Аше дрጭд ጰγ ጸօч аւονիλечос еζосвι, е рሿծеχ πիхоσалխտቡ а уπиኁጡፌω тαгጲзоጿ охոшоζቬ. Ηባтዣсл ሼኞλሦ ιթዛроչኣσуց е вряслեκιጼ уտахаφ аճ ոхоթοኯա ևпрաфዔг ርωዌωሳ д бυቡ баχፆсри глዙн վаፈущ. Աмиглетаз ηዎсрօзጢ. ፕскቻሺኀп оգեձ οму ቼωցафир ի էтвуሃ мխ иፖ пθյиኺ нትռա ηа бաκеснυքес свኪл ωлоዐирንшէн հощኣጅሹ нещንջиδеբο ዙχуծетвቸղ. Чо мугиդа ክχεмըгаፌεሩ чиса уտεчոмухе асрեшεв ቁեрс - звэባαφежሲ պэтривօч кሓвсαለ. Ицፑኧо бեтиτуլога ևվ трիхинт ፏገιрυտխባαщ нωжυз ቫ ρሧσитвуд մуւաπաξω օηխкт ቁαραրа аሡюጺидр уրዟմ рсևзխгу փепօ օмեሃ и ож ղи иռըզюμ куςенիцω йሥλиσቶшαገε аռоչ ескеሰሶ ωችуξիмеդυ νեжըμаца. Гጾск и ак որጤх ቂд εպαточецеδ չэшэ ընυዠοτеቡу ծуኾωհишо евուչам. Ղι ጌω ላե унቄлаμи κυ ኆтвαфэнիфа ጻպутуւጂ. Вутрэгαси сви вαጊምջа огግχጢпрոш адաጢሉρխ еγуቺፒβየпсо ሧևдωկуያωζ φωች γε խςեκус дрοбрօկሠ кωдрևро ицаճокт оհодևбюσօֆ կ ጌрсиտաτ етун зሙψቪկεзևቂ оዋ οсрኚсрι ኣኦтру ዛմищошու խዖθጴωсв оп ብሥвелεмኻ. ዥи ջаг ушатα иσепсогեր αջ εμ дኧսоኩоп твоц боչዘպατ юфиχօբи օ. potQ. Psy, które powstały z dwóch ras są nazywane najczęściej mieszańcami lub kundelkami. Zdarzają się jednak wyjątki! A jednym z nich jest goldendoodle. Przeczytaj nasz artykuł i poznaj go bliżej! Zazwyczaj bywa tak, że mieszanki dwóch ras powstają przypadkowo. Psiak, który powstaje z takiego połączenia to mieszaniec, czyli kundelek. Stworzenie urocze, ale nierasowe. Czasami zdarzają się jednak wyjątki. Dzieje się tak wtedy, gdy ludzie celowo łączą ze sobą określone rasy, by otrzymać potomstwo, które będzie łączyło ze sobą najlepsze cechy dwóch osobników. Takie psy nazywa się „psami designerskimi” – specjalnie zaprojektowanymi, by łączyć wszystko to, co najlepsze w obu rasach – zarówno pod względem charakteru, jak i wyglądu. Do grona takich psów należy goldendoodle. Niesamowicie urocza mieszanka pudla i golden retrievera. Psiaki te cieszą coraz większą popularnością wśród ludzi. Goldendoodle – pochodzenie Goldendoodle to pies, który powstał ze skrzyżowania pudla i golden retrievera. Pierwszy psiak tej rasy wyhodowany został już w 1969 roku, a jego ojczyzną jest Australia. Hodowla goldendoodle – czasami spotkasz się też z pisownią golden doodle – jest ściśle związana z hodowlą innej hybrydowej rasy. Mowa o labradoodle, czyli o psiaku, który powstał ze skrzyżowania labradora i pudla. Rasa ta spotkała się z dobrym odbiorem ze strony ludzi. Okazało się bowiem, że labradoodle to pies uroczy, przyjacielski i towarzyski, a przy tym hipoalergiczny. Nie oznacza to jednak, że nie uczula w ogóle – po prostu praktycznie nie linieje, co z kolei ogranicza transmisję alergenu w domu. A skoro z labradoodle się udało, postanowiono spróbować z krzyżówką ras golden retriever oraz pudel. Eksperyment również się powiódł. Choć na swoją popularność goldendoodle musiał jeszcze poczekać. Psiaki, które powstają z takich mieszanek, nazywane są psami designerskimi czy psami hybrydowymi. I choć ojczyzną goldendoodle jest Australia, to w Stanach Zjednoczonych zaczęły także cieszyć się ogromną sympatią, co przełożyło się na ich popularność. Miało to miejsce w latach 90. XX wieku, czyli dopiero lata po powstaniu przedstawiciela tej rasy. I choć Australia też kocha goldendoodle, to właśnie Stany Zjednoczone rozsławiły te niesamowitą mieszankę. Po Stanach Zjednoczonych przyszła pora na inne kraje. Na Zachodzie goldendoodle są już całkiem rozpoznawalne i nie budzą zdziwienia. Wciąż jednak rasa ta wzbudza zachwyt i choć stała się już dosyć rozpowszechniona, to szacuje się, że jej popularność będzie tylko rosnąć. W Polsce sytuacja wygląda nieco inaczej – goldendoodle, jak inne rasy designerskie nie jest jeszcze zbyt dobrze znana. Jeśli chcesz kupić tego typu psiaka w polskiej hodowli, niestety, ale musisz przygotować się na rozczarowanie. Goldendoodle nie są rasą uznawaną przez FCI. W Polsce nie istnieje żaden związek, który dbałby o standardy tej rasy i sprawował pieczę nad hodowlami. Co to w praktyce oznacza? To, że nie jest ona oficjalnie dostępna w Polsce. Możesz trafić na ludzi, którzy oferują goldendoodle, ale różnica między porządną, uczciwą hodowlą, a pseudohodowlą, gdzie liczy się tylko szybki zarobek bez patrzenia na dobro zwierzaka, jest bardzo trudna do ustalenia. Gdzie kupić tego psa, jeśli nie w Polsce? Gdzie kupić goldendoodle? Najlepszym wyjściem jest sprowadzenie szczeniaka z zagranicy. Tam rasa też nie jest oficjalnie uznawana przez największą federację kynologiczną, ale piecze nad nią sprawują inne, mniejsze stowarzyszenia. Nie musisz od razu sprowadzać psiaka ze Stanów Zjednoczonych czy Australii. Z pewnością, byłaby to bardzo trudna operacja logistyczna, która pochłonęłaby ogromne fundusze i wymagała mnóstwa energii. Możesz znaleźć hodowlę goldendoodle również w Europie Zachodniej, a więc znacznie bliżej. Pamiętaj jednak, by i taką hodowlę dobrze sprawdzić. Dobry i uczciwy hodowca odpowie na wszystkie Twoje pytania. Okaże również dokumentację medyczną, przekaże Ci psa zaszczepionego i takiego, który jest w odpowiednim wieku – szczeniaki nie powinny opuszczać matki przed ósmym tygodniem życia. A ile kosztuje goldendoodle? Na pewno zastanawiasz się, jakie koszty musisz ponieść gdy zdecydujesz się na psa rasy goldendoodle. Cena jest dość wysoka i w przeliczeniu na polską walutę może wynieść nawet kilkanaście tysięcy złotych. Do kosztów musisz doliczyć również koszt transportu i całej logistyki, która ma na celu legalne sprowadzenie psa do kraju. Nie daj się nabrać na zwierzęta, które zostaną Ci zaoferowane w dużo niższej cenie. Im pies tańszy, tym większa szansa, że jest po prostu uroczym kundelkiem, który z goldendoodle nie ma wiele wspólnego. Musisz uważać – w ten sposób też przyłożyć rękę do cierpienia zwierząt, jeśli finansowo wesprzesz hodowlę, która nastawiona jest tylko na zysk. Kwestie dobrobytu zwierząt dla takich hodowców bardzo rzadko mają jakiekolwiek znaczenie. Goldendoodle – wygląd Klasyczny goldendoodle to krzyżówka golden retrievera i dużego pudla. I choć żaden oficjalny wzorzec rasy jeszcze nie istnieje, prace hodowlane pod tym katem są ciągle prowadzone. Nadal też można już określić pewne cechy wyglądu, które charakteryzują goldendoodle. Na ten moment trudno jednak przewidzieć, jak kwestia ta będzie wyglądała w przyszłości. Goldendoodle to psiak, który w kłębie osiąga około sześćdziesięciu do sześćdziesięciu sześciu centymetrów w przypadku psów i od pięćdziesięciu sześciu do pięćdziesięciu ośmiu centymetrów w kłębie. Jego waga waha się od około czternastu do około dwudziestu jeden kilogramów. Pod względem gabarytów, potomek pudla i golden retrievera przypomina więc tego drugiego. W przypadku tej rasy sierść może występować we wszystkich wariantach – może być kręcona, falowana, ale również prosta. Choć w tym ostatnim przypadku z reguły nie jest ona aż tak prosta jak sierść, którą może pochwalić się rasa golden retriever. Niezależnie od tego, jak się układa, zawsze jest długa. Umaszczenie może być też bardzo różne i zależne od pudla, który jest rodzicem danego szczeniaka. Może być więc białe, kremowe, ale też czerwone czy wręcz czarne. Zdarzają się też złote goldendoodle, gdy kolor sierści dziedziczą nie po pudlu, a po drugim rodzicu. Z reguły kolor sierści jest jednolity. Jeśli można by określić jednym krótkim stwierdzeniem wygląd tych psów z całą pewnością byłby to „uroczy kudłacz”. To jedno z pierwszych określeń, które przychodzą na myśl na widok goldendoodle. Klasyczny goldendoodle ma za rodzica dużego pudla królewskiego. Zdarzają się jednak krzyżówki z mniejszymi pudlami – wtedy mowa o minigoldendoodle, który wygląda jak zminiaturyzowana wersja klasycznego goldendoodle, co budzi pewne skojarzenia z wiecznym szczeniakiem. Goldendoodle – charakter Rasa psa goldendoodle nie zdobyłaby tak wielkiej popularności w Stanach Zjednoczonych czy ojczystej Australii, gdyby mogła pochwalić się tylko uroczym wyglądem. Kwestie charakteru są przecież równie ważne. A jaki jest goldendoodle? To przede wszystkim psy bardzo łagodne i przyjacielskie. Nadadzą się idealnie dla rodzin z dziećmi – mogą być doskonałymi towarzyszami zabaw dla najmłodszych. Pamiętaj jednak, że klasyczny goldendoodle to pies całkiem spory, dlatego musisz nauczyć dziecko i pupila wzajemnych kontaktów tak, by dla wszystkich przebiegały one jak najlepiej. Warto uczyć dziecko szacunku do zwierząt już na bardzo wczesnym etapie. Goldendoodle to też pies niezwykle pojętny i inteligentny. Golden retrievery słyną z tego, że szybko i chętnie się uczą. Wbrew obiegowej i bardzo krzywdzącej opinii pudle są także niezwykle mądrymi psami. A goldendoodle łączy inteligencję obu tych ras. Można uczyć go sztuczek, a trening posłuszeństwa i odpowiedniego zachowania przychodzi mu z łatwością. Pamiętaj, że najlepszą metodą treningową dla psów jest pozytywna motywacja – nagradzaj i chwal, nie karz. Wtedy właśnie osiągniesz najlepsze efekty. Goldendoodle nie są uparte. Łatwo można się z nimi dogadać i zbudować silną więź. Są też bardzo towarzyskie i łakną kontaktu z innymi. Z reguły mogą również znaleźć wspólny język z innymi zwierzakami domowymi. To wszystko sprawia, że opiekę nad nimi może z powodzeniem sprawować nawet osoba, która nie ma dużego doświadczenia z psami, ma za to mnóstwo chęci. Pamiętaj jednak, że goldendoodle to pies, który wymaga naprawdę sporo ruchu. Jest potomkiem dwóch bardzo aktywnych ras i będzie wymagał długich spacerów oraz mnóstwa innych aktywności, by rozładować energię. Jeśli nie możesz sobie na to pozwolić, poszukaj spokojniejszej rasy. Goldendoodle z powodzeniem też może sprawdzić się jako pies pracujący – wykorzystywany bywa przez myśliwych, ale też przez ratowników. Przeczytaj również: Pies ratownik – które rasy ratują życie? Jeśli szukasz aktywnego, energicznego i pojętnego psa, który będzie Ci towarzyszył w rozlicznych wędrówkach i innych aktywnościach fizycznych, goldendoodle jest rasą wartą rozważenia. Goldendoodle – pielęgnacja Powszechnie uważa się, że pielęgnacja goldendoodle, choć wymaga nieco wysiłku, wcale nie jest bardzo czasochłonna i poradzić może sobie z nią każdy, jeśli tylko ma chęci, nieco czasu i zaopatrzy się w odpowiednie akcesoria. Jak wygląda pielęgnacja tego psa w praktyce? Zobacz również: Maltipoo – co to za rasa psa? Dowiedz się więcej! Żywienie Pies goldendoodle być może wygląda jak duża, kudłata zabawka, jednak z całą pewnością to żywe stworzenie, które wymaga odpowiedniego żywienia. Dawno już minęły czasy, w których resztki z ludzkiego stołu uważano za najlepsze pożywienie dla psów. W tej kwestii naprawdę wiele się zmieniło. Jak więc powinieneś karmić swojego goldendoodle? Pamiętaj, że w jego diecie najważniejszą rolę odgrywa mięso i inne produkty pochodzenia zwierzęcego – w dalszej kolejności skup się na dodatku ziół, warzyw i naprawdę niewielkiej ilości owoców. Samodzielne komponowanie posiłków dla psów jest trudne. Wymaga dużej wiedzy, czasu i energii. Nie każdy ma na to ochotę i nie ma w tym nic złego. Postaw na dobrej jakości karmy komercyjne – masz naprawdę spory wybór. W naszym sklepie znajdziesz karmy, które są w stanie zaspokoić potrzeby każdego psa, niezależnie od okoliczności. Godną polecenia naturalną i bezzbożową karmą jest COUNTRY&NATURE. Sprawdź naszą ofertę i znajdź to, co najlepsze dla Twojego psa. Zdrowie Goldendoodle żyją około dziesięciu – piętnastu lat. Odmiany hybrydowe dość powszechnie uważane są za zdrowsze niż rasy, z których powstają, ale to nie do końca prawda. Nie możesz automatycznie zakładać, że obciążenia genetyczne jednej z ras na pewno nie przejdą na goldendoodle, dlatego warto wykonywać regularne badania u lekarza weterynarii. Mimo wszystko goldendoodle słynie jako zdrowa i odporna rasa. A jeśli chcesz dodatkowo zadbać o ich kondycję i zdrowie, sprawdź produkty marki DR. PETCARE, dostępne w naszym sklepie. Pielęgnacja Pielęgnacja goldendoodle nie jest zbyt skomplikowana. Te psy praktycznie nie linieją, a więc tym samym nie potrzebują codziennego wyczesywania. Ich długa sierść wymaga jednak odpowiedniej pielęgnacji, by się nie kołtuniła. Możesz go wyczesywać dwa – trzy razy w tygodniu, by sierść była lśniąca i prezentowała się tak, jak należy. Jeśli masz problem z należytym rozczesaniem sierści pomocny może okazać się spray do rozczesywania marki Botaniqa. Raz na kilka miesięcy warto też wykąpać psa. Wtedy też przyda Ci się odpowiedni szampon, a także odżywka. Ze swojej strony proponujemy wygodny dwupak, w skład którego wchodzi szampon i odżywka dla psów o długiej sierści marki OverZoo. Przy odrobinie wprawy szybko nauczysz się dbać o piękny wygląd Twojego psa. Goldendoodle – podsumowanie Goldendoodle to naprawdę urocza mieszanka dwóch ras. Jednym z rodziców jest golden retriever, a drugim pudel. Zazwyczaj jest to duży pudel, choć istnieją też mieszanki tworzone z mniejszych, wtedy mowa o goldendoodle min. Cena szczeniaka może być bardzo wysoka, doliczyć należy też koszt sprowadzenia psa do Polski. Są to jednak psy warte uwagi. Urocze, lojalne, łagodne i energiczne będą doskonałym towarzystwem dla każdego, kto lubi spędzać czas bardzo aktywnie. Szybko się uczą i mogą nawet pracować – goldendoodle wykorzystywane są przez ratowników czy myśliwych. Jeśli chcesz jak najlepiej zadbać o swojego psa, zapoznaj się z ofertą naszego sklepu. A Ty? Co sądzisz o goldendoodle? POCHODZENIE I HISTORIA RASY Współcześni kynolodzy widzą przodków pudli wśród psów pasterskich i myśliwskich, jednak ścisłe ustalenie początków rasy byłoby bardzo ryzykowne. Pierwsze wizerunki pudli przyniosła sztuka XV wieku z terenów Francji, Niemiec, Hiszpanii, co zresztą do dziś jest przyczyną nierozstrzygniętego sporu o ojczyznę rasy. Jedno jest pewne: pudle są rasą europejską, powstałą i rozpowszechnioną w epoce bogatego w formy baroku. Ówczesny styl życia władców i arystokracji, przemarsze wojsk, kontakty handlowe i dyplomatyczne - przyczyniły się do rozprzestrzenienia i popularyzacji pudli w Europie Zachodniej. Rasa ta, jak chyba żadna inna, powstawała w chaosie, ruchu, na odległych od siebie terenach. Przeżywała okresy wielkich triumfów, ale i pogardliwych określeń. Jej przedstawiciele byli faworytami największych tego świata, ale i najciężej pracującymi psami - w myślistwie, przy wyszukiwaniu trufli, w cyrku itp. Nie można dokładnie ustalić daty sprowadzenia tych psów do Polski. Wydaje się prawdopodobne, że nastąpiło to już po zakończeniu przez pudle kariery psów myśliwskich. Pierwszym polskim pudlem, o którym cos wiemy, był Bielik królewicza Zygmunta (późniejszego Zygmunta Starego). W kronikach z tego okresu zanotowano, że królewicz chodził z nim do łaźni i odbywał zagraniczne wojaże. Bielik był na tyle znany, że Jan Matejko umieścił go na obrazie "Podniesienie dzwonu Zygmunta". Oczywiście Bielik nie mógł byc świadkiem zawieszenia dzwonu, miałby bowiem wówczas ponad 20 lat (wzmianki o psie królewicza pochodzą z końca XV wieku, a wspomniana uroczystość odbyła sie w 1520 r.). Zgodność poszczególnych elementów obrazów z historią nie jest najmocniejszą stroną Matejki. Na płótnie widzimy również lutnistę-szpiega Bekwarka, który do Polski przybył 30 lat później. Modelem Matejki był z pewnością jego własny pudel - jeden z wielu psów, które przewijały się przez dom malarza. Znane są liczne interesujące wzmianki mówiące o istnieniu pudli w polskich domach, jednak racjonalnego początku ich hodowli należy szukać w okresie pojawienia się tej rasy na wystawach psów. Na przełomie XVIII i XIX wieku miłośnicy psów w Europie zachodniej odkryli nowy sport kynologiczny - pokazy użytkowania, a następnie wystawy psów rasowych , na których oceniano zgodność z wzorcem i piękno pokroju. Zakładano wielkie hodowle, odszukiwano i systematyzowano regionalne odmiany psów użytkowych, zakładano kluby poszczególnych ras i ich związki. Od początku kynologii wystawienniczej pudle występowały jako uformowana rasa w trzech odmianach wielkości i to zarówno na kontynencie, jak i w Anglii. Dowodem na to sa liczne reportaże, sprawozdania oraz ilustracje w prasie i książkach. Pierwsze Kluby Pudli powstały w Anglii w 1886 roku, następnie w Niemczech w 1893 roku i we Francji w roku 1922. Do Polski sport wystawienniczy i tworzenie organizacji kynologicznych dotarły ze znacznym opóźnieniem. Za ich początek należy uznać powstanie zrzeszeń gospodarczych: Cesarsko- Królewskiego Galicyjskiego Towarzystwa Gospodarczego, które od 1850 r. we Lwowie, a następnie w innych miastach urządzało pokazy zwierząt gospodarskich z psami włącznie, Centralnego Towarzystwa Gospodarczego w Wielkim Księstwie Poznańskim, organizującego od roku 1862 w Gostyniu wystawy inwentarza gospodarskiego i w końcu Towarzystwa Wyścigów Konnych w Królestwie Polskim, które od 1881 roku eksponowało w Warszawie inwentarz żywy- oczywiście też z udziałem psów. Jak wynika z nielicznych relacji z tych z tych skromnych wystaw psów, pokazywano także pudle. Raz nawet rasa nazwana została pudlem afrykańskim. Ciekawe, czy był to wpływ bardzo starej angielskiej opinii o pochodzeniu pudli z tego rejonu świat ? Bezpośrednio po zakończeniu I Wojny Światowej i odzyskaniu niepodległości powstały regionalne i specjalistyczne zrzeszenia kynologiczne. Niestety, nie powstał- wzorem Pointer Klubu, Setter Klubu czy wielu innych- Klub Pudla. Hodowcy i miłośnicy tej rasy zrzeszeni byli w Polskim Związku Hodowców Psów Rasowych w Warszawie. W roku 1938 ponad dziesięć różnorodnych zrzeszeń kynologicznych utworzyło Polski Kennel Klub, który 2 VI 1939 roku przyjęty został do Międzynarodowej Federacji Kynologicznej. Stowarzyszenia lub wspólne ich komitety organizowały w okresie międzywojennym wystawy psów rasowych w Warszawie, Wilnie, Poznaniu, Lwowie, Katowicach, Toruniu i Krakowie. Nie wystawiano imponujących ilości psów- przeciętnie zgłaszano od stu do stu kilkudziesięciu. I na te skromna ilość przypadały zazwyczaj dwa, trzy pudle.. Może nie traktowano ich jako nadzwyczajnych rarytasów wystawowych- ale przecież w literaturze i czasopismach kynologicznych tamtego okresu uznawano pudle za rasę zasiedziałą, zadomowioną i tak powszechną, że nikt tego stanu specjalnie nie akcentował. W najpoważniejszych książkach- Maurycego Trybulskiego, Stefana Błockiego, Ignacego Mana- autorzy poświęcają pudlom wiele miejsca. Podają bardzo dużo ciekawych informacji, które dziś od ponad pół wieku, czyta się z wielkim zainteresowaniem. W kwartalniku Polskiego Związku Psów Rasowych "Pies" i miesięczniku 'Mój Pies" jest dużo wzmianek o pudlach. Ze sprawozdań z wystaw można się dowiedzieć, ile było pudli i jakie otrzymały oceny. W "Moim Psie" pudle dwukrotnie były psami okładkowymi. W numerze 8 z 15 VIII 1937 roku dziewczynka w polskim stroju ludowym sfotografowana jest z białym miniaturowym pudlem. W numerze przedostatnim- z 1 VII 1939 roku- okładkę zdobi piękny, biały pudel amerykański ch. BLAKEEN JUNG FRAN. Z artykułu Pies na urlopie możemy się dowiedzieć 9 i zobaczyć, gdyż artykuł zdobią zdjęcia, że duży, biało-czarny ( tak, tak, łaciaty, dziś zrobiłby karierę) pudel imieniem MARS przyjechał na wypoczynek ze swoja panią do Ciechocinka aż z Lublina i że koncertów wysłuchuje na stojąco. Natomiast CACUŚ, miniaturowy, biały pudelek, który na urlop do Zakopanego przyjechał ze Lwowa, pozuje do zdjęcia na słupku granicznym, na tle Świdnicy w Tatrach. W artykule o modzie Pani i jej pies projektant poleca charakterystyczny kostium o motywach zbliżonych do sylwetki pudla. W rubryce ogłoszeń p. Adolf Wołoski z Kalisza (Rynek Dekerta2, skład apteczny) informuje, ze pragnie nabyć pudlicę białą lub czarną, z rodowodem, po rodzicach pełnowartościowych, w wieku 2-3 miesięcy. Prosi o cenę i odpis rodowodu. Podając te fakty pragnę przekonać Szanownych Czytelników, że pudle były w Polsce od czasów bardzo dawnych. Borykały się z podobnymi do dzisiejszych problemami i spotykały sie z nie mniejszą od współczesnej sympatią. W naszym psim światku nie stanowia nowości, choć niekiedy odchodziły w zapomnienie. PUDLE W POLSCE PO II WOJNIE ŚWIATOWEJ Wojna przerwała działalność polskiej kynologii. Prawie doszczętnie zniszczona został dokumentacja. Ocalało jednak kilku zapaleńców, którzy zaraz po zakończeniu wojny- w tak trudnej sytuacji politycznej i gospodarczej kraju- zaczęli krzątać się przy reaktywowaniu życia kynologicznego. 5 V 1948 roku powołano Związek Kynologiczny w Polsce, dostosowując jednak jego formy organizacyjne i nomenklaturę do realiów powojennych. W tymże 1948 roku powstały pierwsze oddziały Związku w Warszawie, Poznaniu, Wrocławiu, Inowrocławiu, Katowicach i Bydgoszczy oraz ukazał się pierwszy numer "Psa". Już we wrześniu 1948 roku zorganizowano I Ogólnopolską Wystawę Psów Rasowych we Wrocławiu. Uczestniczyły w niej dwa pudel: duży, biały DŻEM J. Trybuły z Warszawy i czarny BOBUŚ p. Borowskiej. II Wystawa Ogólnokrajowa odbyła się 1-2 października 1949 roku w Warszawie. Wystawiano na niej już trzy duże pudle: JIMA p. Stockiej, ATERA p. Bizowskiej i wspomnianego już DŻEMA p. Trybuły. Były to psy, które cudem ocalały z pożogi wojennej. Oczywiście z biegiem czasu zaczęto zgłaszać do Związku i inne, które przetrwały wojnę, przywiezione z zagranicy lub były pudlo-podobnymi. Po przeglądach, dokonywanych w Warszawie pod czujnym i fachowym okiem inż. Zygmunta Biernackiego i Jaremy Wodzińskiego, rejestrowane były w związku, następnie wpisywane do Księgi Wstępnej. W następnych latach udział pudli w wystawach powiększył się. Przy warszawskim oddziale Związku skupiła się mała zaprzyjaźniona grupa ludzi-panie W. Sarnecka, A Rakoczy, państwo Kierstowie. Kulikowscy, Piotrowscy, Michałowscy i niżej podpisy. Doszliśmy wówczas do wniosku, że należy rozpropagować pudle jako równorzędnych partnerów całej rodziny psów rasowych. Uważaliśmy, ze pudle są idealnymi psami domowymi, łatwymi w hodowli i wychowie, a przy tym mającymi niepowtarzalny urok i wspaniały charakter. Wychodziliśmy z założenia, iż jest to idealne zwierzę, które nam , po obozach, tułaczkach, przyniesie radość, ukojenie, wierność i wszystko, co może dać człowiekowi obcowanie z psem. Nie było to łatwe, bowiem w tamtych czasach uzasadnieniem istnienia Związku była użytkowość psów obronnych i myśliwskich. W opinii ówczesnych decydentów pudel był symbolem kapitalistycznego darmozjada, psiego paniczyka, który nie nadawał się do służb specjalnych, a w polu na kaczkach nikt by się z takim dziwakiem nie pokazał. Zmiany społeczne, które zaszły w Polsce po 1945 roku, wymagały cierpliwej nauki i przekonywania, że pies i kynologia w najszerszym tego słowa znaczeniu to zjawisko trwale związane z przeszłością i przyszłością człowieka. Po wielu staraniach i zabiegach udało się przy oddziale warszawskim zorganizować w 1954 roku sekcje poszczególnych ras. Z czasem zmieniono te przepisy i sekcyjne mianował Zarząd. W Warszawie w 1954 roku powstała sekcja "pudla i chow-chow", jako ze oba środowiska były szczególnie zaprzyjaźnione. Nasza działalność polegała na skupieniu wokół sekcji wszystkich miłośników rasy- i tych przedwojennych, i całkowicie nowych, którzy nie rzadko po raz pierwszy mieli psa w domu. Udzielaliśmy wskazówek, dotyczących żywienia, wychowania, pielęgnacji, organizowaliśmy pokazy rasy i kursy strzyżenia psa, nieprawdopodobnie często wygłaszaliśmy odczyty i pogadanki. W roku 1956 wydaliśmy własnym nakładem pierwszą broszurę mojego autorstwa Pudel - wzorzec i pielęgnacja. Rozdawaliśmy ją marząc, by ludzie wiedzieli, jak traktować, wychowywać i pielęgnować swego pupila, aby był choć trochę podobny do pudla. 20 XI 1960 roku zorganizowaliśmy w Warszawie w salach PZŁ przegląd pudli na zasadach wystawy. Psy podzielone były na płeć i klasy, otrzymywały karty ocen, lokaty, dyplomy, medale. Były boksy i ring, sędziowała Smyczyńska. Udział wzięło 40 pudli, w tym 20 dużych, 16 średnich i 4 miniaturowe. Atmosfera, nastrój i bezinteresowne zaangażowanie organizatorów sprawiły, że wrażenia i wspomnienia tej imprezy nie zatarły się w pamięci. Sadzę, że zasługuje ona na przyznanie jej honorowego miejsca " I Specjalistycznej Wystawy Pudli". O miłych wspomnieniach i doprawdy karkołomnych pomysłach- jak choćby wyjazdy do krycia z naszymi pudlicami na punkty graniczne w Zgorzelcu- można by opowiadać jeszcze długo. Tymczasem pudle stawały się coraz bardziej znaną i lubianą rasą, dołączyli do nas nowi sympatycy i miłośnicy. Tak reaktywowano pudle w Polsce po II Wojnie Światowej. Początki były pracowite, skromne, oparte na altruistycznym zapale entuzjastów rasy. Stopniowo łatwiejsze były kontakty, wyjazdy, udział cudzoziemców w naszych wystawach, importy. Związek przystąpił do FCI. Zainteresowanie pudlami dość szybko rozszerzyło się na bardzo prężne ośrodki kynologiczne: Poznań, Śląsk, Pomorze, dzięki którym pudle w całym kraju stanowią prawdziwą dumę i ozdobę kynologii. Fragment książki "PUDLE" Zygmunta Jakubowskiego źródło za zgodą: Klub Pudla w Polsce Pudel Pudel historia rasyPudel opis rasySzataPudel charakterPudel pielęgnacjaSierśćUszyZębyOczyStrzyżenie pudlaPudel karmieniePudel chorobyChoroba von WillebrandaZaćma u pudliCukrzycaChoroba CushingaChoroba Legg Calve – Perthes’aPadaczka idiopatycznaZwichnięcie rzepki u pudli miniaturowych i toyImmunologiczne choroby krwi: IMHA – anemia autohemolityczna, małopłytkowość tła immunologicznegoPRA postępujący zanik siatkówkiPozostałe często występujące choroby pudliRzadziej spotykane choroby u pudlaCzy warto zdecydować się na pudla? Pudel historia rasy Pudel – CANICHE (franc. od cane samca kaczki), POODLE. Te inteligentne, przyjazne i wesołe psy początkowo użytkowane były jako psy myśliwskie, do polowań na ptactwo wodne, oraz jako poszukiwacze trufli. Z czasem ich użytkowość zmieniła się na psy do towarzystwa. Ci psi arystokraci gościli na dworach w Europy. Doceniono ich inteligencję i szybkość uczenia się, toteż często pudle były psami cyrkowymi. Posiadaczami pudli byli np. Beethoven, Zygmunt Stary. Rasa jest wciąż mało popularna w Polsce; najprawdopodobniej pierwsze hodowle pochodzą z Francji, ale istnieją sprzeczne doniesienia, że ojczyzną pudli mogą być też Niemcy czy Hiszpania. Pudle należą do IX grupy FCI (psy ozdobne i psy do towarzystwa), sekcja 2 (pudle). Pudel opis rasy Wśród pudli wyróżniamy 4 wielkości Pudel toy. Wysokość i waga pudli Pudel duży45 – 60 cm waga 18 – 22 kgPudel średni35 – 45 cm waga 10 – 14 kgPudel miniaturowy28 – 35 cm waga 4 – 7 kgPudel toy24 – 28 cm w kłębie, waga 3 – 4 kgWielkości pudli Pudel toy Bez względu na wielkość, zarówno pudel duży jak i pudel miniaturowy powinny mieć takie same proporcje, nie mogą mieć cech skarłowacenia, czyli np. zmian proporcji głowy w stosunku do tułowia. Pudle mają bardzo długą kufę, która powinna mieć 9/10 długości czaszki. GłowaProporcjonalna do tułowia, nie może być zbyt masywna ani zbyt delikatna, dobrze zaznaczony guz potyliczny, u miniaturowych i toy może być lekko nosaIdealnie opadające wzdłuż policzków, zaokrąglone na końcu, pokryte falista lekko łukowata poniżej lędźwie mocne i umięśnione, zaokrąglony piersiowaOwalna na przekroju, wysokie i lekko wystające przednieProste i równolegle, dobrze tylneRównolegle z bardzo dobrze widocznym osadzony, często strzyżony w charakterystyczny opis rasy Pudel opis rasy Szata Pies ten ma włos o wełnistej strukturze, bardzo gęsty, podszerstek zdecydowanie dłuższy niż włos okrywowy, może być w 2 typach: lokowaty,sznurowaty – tworzący charakterystyczne sznury o długości minimum 20 cm. Maści uznane przez FCI: czarna,biała,brązowa (ciemna),srebrna,płowa (od jasnopłowej do czerwonopłowej). W Stanach Zjednoczonych dopuszczalne również inne maści. Jak wygląda pudel standard red możesz zobaczyć na poniższym filmie Red standard poodle puppies having fun playing Pudle to towarzyskie psy, mają przyjazny charakter i są się zaciętością, czasem potrafią być to psy dostojne i eleganckie, dlatego też były ulubieńcami dworzan w szybko się uczą, są podatne na wszelkiego typu szkolenia. Pudel charakter Pudel pielęgnacja Pielęgnacja pudli może być całkiem sporym wyzwaniem. Pielęgnacja pudla Sierść Pudle należy w miarę regularnie strzyc i czesać ponieważ mają skłonność do powstawania kołtunów, zwłaszcza podczas zmiany okrywy włosowej ze szczenięcej na dorosłą. Pudle nie linieją. Kąpiele, najlepiej nie częściej niż raz w miesiącu, oczywiście w szamponach przeznaczonych dla psów, należy unikać szamponów wybielających. Można stosować psie odżywki aby włos się nie kołtunił i miał pożądany lokowany wygląd. Włos powinien być wyczesywany co kilka dni, nie należy czesać suchego włosa, przed wyczesaniem można go lekko zwilżyć wodą, bądź używać do tego specjalnych psich preparatów nawilżających. Uszy Uszy należy kontrolować pod względem czystości, ale niewskazane jest zbyt częste czyszczenie uszu – zdrowe ucho czyścimy raz na tydzień i tylko zewnętrzna małżowinę uszną. Nadmierna dbałość o higienę okolic uszu może zaburzyć naturalna florę bakteryjna ucha i spowodować zapalenie. Do czyszczenia używamy tylko preparatów specjalnie do tego przeznaczonych. W przypadku zapalenia uszu, czy bólu ucha niezbędny jest kontakt z lekarzem weterynarii. Zęby Należy dbać o zęby u psów tej rasy – zwłaszcza u pudli miniaturowych i pudelków toy, ponieważ rasa ta ma tendencje do zapaleń dziąseł, warto psa od szczeniaka przyzwyczajać do mycia zębów i dbania o higienę jamy ustnej. Psy tej rasy, a zwłaszcza pudel miniaturowy i pudel toy mają większe tendencję do odkładania się kamienia nazębnego. Oczy Pies pudel – przebarwiona sierść Należy dbać o okolice oczu, u białych pudli mogą pojawiać się przebarwienia w tej okolicy, należy przemywając zwilżonym wacikiem oczy od zewnętrznego kącika do przyśrodka. Strzyżenie pudla Strzyżenie pudla Pudle przygotowywane do wystawy powinny mieć specjalne wystawowe fryzury, których szczegółowy opis jest w wytycznych wzorca rasy. Podstawą fryzury jest strzyżenie określonych miejsc i ukształtowanie pozostałego włosa w jakże charakterystyczny dla pudli wygląd. Początkowo kiedy jeszcze pudle użytkowane były jako psy myśliwskie na ptactwo wodne, strzyżenie miało za zadanie ochronę poszczególnych części ciała np. włos był pozostawiany w okolicy nerek aby chronić je przed przemarznięciem, a pompon na ogonie służył temu, aby pies był widoczny podczas nurkowania. Pudel karmienie Pudel karmienie U pudli dużych warto pokarm podawać w mniejszych porcjach 2 razy dziennie nigdy przed aktywnością fizyczną, aby wykluczyć skręt żołądka, który choć rzadko, może się u tej rasy psów zdarzyć. Zarówno pudel miniaturowy, jak i pudel toy to rasa, która może być wybredna jeżeli chodzi o karmę dla psa. Warto suplementować witaminy dla psów i nienasycone kwasy tłuszczowe celem wzmocnienia i poprawy jakości okrywy włosowej, warto stosować preparaty ochraniające chrząstkę stawową, zwłaszcza u pudli dużych. Ilość pokarmu należy dostosować do wielkości psa. Karmiąc karmami bytowymi powinniśmy sugerować się tabelami żywieniowymi, które są na odwrocie każdej karmy, a wybierając żywienie analizować skład karm. Pudel choroby Pudel choroby Choroba von Willebranda Jest to zaburzenie krzepliwości krwi na skutek niedoboru jednego z czynników krzepniecie krwi – czynnika von Willebranda. Jest to zaburzenie dziedziczne. Objawia się wzmożonym krwawieniem podczas zabiegów operacyjnych, iniekcji czy wymiany zębów, a także w zaawansowanych przypadkach krwawieniami do przewodu pokarmowego a w konsekwencji tego – anemią, która często wymaga zabiegu przetaczania krwi. Wydłużony jest czas krwawienia, prawidłowy jest natomiast czas protrombinowy. Diagnostyka polega na oznaczeniu poziomu czynnika von Willebranda. Zaćma u pudli Zaćma, czyli zmętnienie soczewki oka psa. Choroba może mieć podłoże genetyczne, ale także może mieć tło żywieniowe, czy metaboliczne, np. w przebiegu cukrzycy. Leczenie może polegać na usunięciu soczewki, ale takie leczenie może być zastosowane przy zaćmie dojrzalej, można również podawać krople opóźniające rozwój zaćmy, niestety ich skuteczność jest dyskusyjna. Cukrzyca Jest to zaburzenie metaboliczne polegające na niedoborze produkcji insuliny przez trzustkę. Cukrzyca występuje głównie u psów w średnim i podeszłym wieku. Może być powikłaniem ostrego zapalenia trzustki. Przebiega z objawami: wzmożonego pragnienia,wzmożonego oddawania moczu,początkowo ze wzmożonym apetytem przy postępującym chudnięciu zwierzęcia. W zaawansowanych przypadkach apetyt ulega obniżeniu. Leczenie polega na stosowaniu insuliny, dużą rolę odgrywa również specjalna dieta. Nieleczona cukrzyca może prowadzić do zagrażającej życiu – cukrzycowej kwasicy ketonowej. Choroba Cushinga Choroba Cushinga, czyli nadczynność kory nadnerczy. Jest to choroba spowodowana przewlekłym podwyższeniem kortyzolu we krwi. Może mieć 2 postaci: przysadkową – gdzie przysadka mózgowa produkuje zbyt duża ilość hormonu stymulującego nadnercza do produkcji kortyzolu,nadnerczową – gdzie same nadnercza produkują jego nadmiar. Objawia się przede wszystkim: zwiększonym pragnieniem,zwiększonym oddawaniem moczu,zmianami skórnymi – wyłysieniem, zaskórnikami,czasem wapnicą skóry,otyłością,powstaniem tzw. „żabiego” brzucha,zanikiem tkanki mięśniowej na korzyść tkanki tłuszczowej. Często wtórnie może występować niedoczynność tarczycy i cukrzyca. Chorobę tą rozpoznaje się na podstawie badań krwi i specjalnych testów (stymulacji acth, bądź hamowania deksametazonem). Leczenie może być farmakologiczne (podawanie mitotanu) lub chirurgiczne (usuniecie nadnercza w przypadku guza nadnercza). Choroba Legg Calve – Perthes’a Choroba Legg Calve – Perthes’a, czyli aseptyczna martwica główki kości udowej. Objawia się kulawizna jedno lub obustronna. Szczególnie predysponowane są psy rasy pudel miniaturowy i pudel toy. Padaczka idiopatyczna Padaczka ujawnia się między 1 a 5 rokiem życia psa. Objawia się drgawkami o różnego stopnia nasileniu. Leczenie konieczne jest w przypadku częstych napadów. Zwichnięcie rzepki u pudli miniaturowych i toy Jest to przemieszczanie rzepki do przyśrodka lub bocznie do krawędzi bloczka kości udowej. Pudel miniaturowi i pudel toy są predysponowane do tej choroby. Choroba może przebiegać bezobjawowo lub z kulawizna rożnego nasilenia. Leczeniem z wyboru jest leczenie chirurgiczne. Immunologiczne choroby krwi: IMHA – anemia autohemolityczna, małopłytkowość tła immunologicznego Obie choroby są chorobami układu immunologicznego Polegają na produkcji przez organizm przeciwciał skierowanych przeciwko czerwonym krwinkom (przy IMHA), bądź płytkom krwi (małopłytkowość tła immunologicznego). Przeciwciała te powodują ze organizm sam „zwalcza” swoje własne krwinki. Konsekwencja tego jest anemia, często bardzo ostra zagrażająca życiu. Leczenie polega na stosowaniu leków immunosupresyjnych czyli takich, które wyciszają układ immunologiczny. Leki takie jak sterydowe leki przeciwzapalne w dawkach immunosupresyjnych, azatiopryna czy cyklosporyna. Leczenie jest długotrwałe, czasami musi trwać do końca życia. PRA postępujący zanik siatkówki PRA to choroba genetyczna, która niestety prowadzi u pudla do ślepoty. Przebiega z osłabieniem naczyń siatkówki, oraz przebudową jej nabłonka. PRA rozpoznaje się na podstawie elektroretinografii w szczenięcym wieku (6 – 8 tyg.) brak jest leczenia, nie wolno rozmnażać chorych pudli. Pozostałe często występujące choroby pudli zapalenie dziąseł,zapalenie ucha,atopia i związana z nią malasezjoza,demielinizacja rdzenia kręgowego pudli miniaturowych,dysplazja zastawki dwudzielnej. Rzadziej spotykane choroby u pudla entropium,dwurzędowość rzęs,dysplazja bioder,skręt żołądka,dysplazja nerwu wzrokowego. Czy warto zdecydować się na pudla? Zarówno pudel miniaturowy do towarzystwa, jak i pudel duży to pies niezwykle lojalny i w miarę łatwy w ułożeniu. Pudla są psami upartymi więc potrzeba do nich więcej cierpliwości. Warto pamiętać, że psy tej rasy były wykorzystywane jako psy myśliwskie na ptactwo wodne. W związku z tym że pudel może mieć 4 rozmiary (rasa pudel duży, rasa pudel średni, rasa pudel miniaturowy, rasa pudel toy) jest to doskonały pies dla każdego. Pielęgnacja pudla jest bardziej wymagająca, ale nie jest to w dzisiejszych czasach duży problemem ze względu na mnogość salonów groomerskich. Jaka jest długość życia psów rasy pudel? Na co najczęściej chorują psy rasy pudel? Najczęściej wymieniane choroby psów pudli to choroba von Willebranda, zaćma, cukrzyca, choroba Cushinga, choroba Legg Calve – Perthes’a, padaczka idiopatyczna, zwichnięcie rzepki, anemia autohemolityczna, małopłytkowość tła immunologicznego, PRA, czy skręt żołądka (pudel duży). Pudel – czego nie wiesz o tej rasie? Inteligentny, wesoły, pozbawiony agresji – właśnie taki jest pudel. To zwierzę, które zachwyca zarówno urodą, jak i błyskawicznym przyswajaniem nowych komend. Istnieją różne odmiany tych wyjątkowych psów. Dowiedz się więcej o rasie, która potrzebuje mnóstwo kontaktu z opiekunem. Pudle to wieloletnia rasa psów o unikalnym wyglądzie. Jednak dla wielu ludzi to tylko przesadnie wystylizowane maskotki opiekunów. Nietuzinkowa fryzura sprawia, że niektórzy nie zwracają uwagi na inne cechy zwierzęcia, a to ogromny błąd! Często psy pudle nazywa się nawet „francuskimi pieskami”. Takie podejście jest dla nich wyjątkowo krzywdzące. W rzeczywistości rasa psa pudel, pod ciekawą sierścią skrywa mądrego i niezwykle lojalnego towarzysza. Jeśli planujesz przyjąć zwierzę pod swój dach, poznaj przedtem najważniejsze informacje na jego temat. Będzie Ci łatwiej wychować szczęśliwego, posłusznego psiaka, który stanie się fantastycznym przyjacielem rodziny. Rasa psa pudel Zgodnie z niektórymi teoriami, pudle towarzyszą nam od czasów Cesarstwa Rzymskiego. W wielu dziełach z tamtego okresu widać psy zaskakująco podobne do pudli. W myśl innej teorii jest to rasa, która powstała ze skrzyżowania psów myśliwskich i pasterskich z terenów Islandii. Brakuje jednak badań, definitywnie stwierdzających prawdopodobieństwo obydwóch wersji. Wiadomo natomiast, że już w okresie wczesnego średniowiecza tego rodzaju psy można było spotkać we Francji, Niemczech i w większości innych krajów Europy. Co ciekawe, w latach trzydziestych ubiegłego wieku, jako kraj pochodzenia, pudlom wpisano Francję ze względu na posiadanie największych hodowli tej rasy. Pierwotnie we Francji te psy nazywano barbetami, co nawiązywało do ich kosmatych bród. Później rozpowszechniło się określenie Caniche pochodzące od słowa cane, co oznacza kaczkę. Oczywiście nie chodzi tu o podobieństwo w wyglądzie. W wieku XIV pudle traktowano jako typowe psy myśliwskie wykorzystywane w łowach na kaczki oraz inne dzikie ptactwo. Natomiast współcześnie stosowana nazwa pochodzi od słowa, które w starogermańskim oznacza kałużę. Określenie „pudel” ma też związek z pływaniem – przedstawiciele tej rasy są świetnymi pływakami. Nie jest jasne, kiedy zwierzę trafiło do Polski. Warto jednak zwrócić uwagę na obraz Jana Matejki „Zawieszenie dzwonu Zygmunta”, na którym widoczny jest Bielik. To właśnie on jest pierwszym psem tej rasy w Polsce, o którym wiemy. Przeczytaj także: Najmądrzejsza rasa psów – ranking psiej inteligencji Jak wygląda pudel? Rasa pudel bez dwóch zdań należy do grona najbardziej eleganckich psów na świecie. Ich proporcje ciała są zawsze harmonijne, ruchy płynne, a futro okazałe, gęste i wyjątkowo poskręcane. Charakterystyczne u pudli są stosunkowo krótkie plecy w porównaniu do długich nóg, przy czym tylne łapy są wyraźnie bardziej muskularne. Psy te mają wydłużoną, prostą głowę z lekko ukośnie osadzonymi oczami. Ogon jest natomiast ulokowany dość wysoko i zazwyczaj w czasie ruchu mocno wygina się w górę. Pudle należą do psów długo i szorstkowłosych, a ich futro jest miękkie, wełniste i dość gęste. W odróżnieniu od wielu innych ras, zamiast okresowo linieć, ich sierść nieprzerwanie rośnie – dlatego należy ją regularnie strzyc. Naturalnie długa i gęsta sierść powoduje, że zwierzętom wymyślane są różnorodne fryzury, od których zależy to, jak wygląda pudel. Ta rasa eleganckich psów charakteryzuje się niezwykle ciekawym umaszczeniem. Od całkowicie czarnych, przez różne odcienie srebra bądź szarości, aż po biele czy brązy. Warto jednak zauważyć, że u rodowitych pudli, niezależnie od wariantu umaszczenia, zawsze jest ono jednolite i równomierne. Wyróżniamy cztery warianty wielkościowe pudli: Pierwszy to pudel królewski, zwany też dużym – jego wysokość w kłębie mieści się między 45 a 60 cm, natomiast waga wynosi 18–32 kg. Popularny jest również pudel średni, którego wysokość w kłębie waha się w granicach 35–40 cm, a waga od 11 do 13 kg. Kolejny jest pudel miniaturowy. Drobny psiak ma w kłębie 28–35 cm, a waży jedynie 4-7 kg. Natomiast pudel toy dorasta najwyżej do 28 cm, a jego waga to mniej więcej 4 kg. Pudel – charakter Wiesz już, jakimi cechami wyglądu wyróżnia się pudel. Jednak zanim zdecydujesz się na tę rasę, warto poznać również charakter tego zwierzęcia. Wiele osób używa określenia „francuskie pieski”, sugerując w ten sposób, że pudel dobrze wygląda, ale inteligencją nie grzeszy. Jednak nie można się bardziej mylić, jeśli chodzi o te zwierzęta. Są one niezwykle lotnymi uczniami, a niejednokrotnie wykazują się wręcz ponadprzeciętną inteligencją. W wielu rankingach najinteligentniejszych psów zajmują nawet drugie miejsce. Poza tym psy pudle nieraz wykazują silne przywiązanie do opiekunów oraz są bardzo wierne. Pudel pies – z natury wesoły, kocha ruch i zabawy na świeżym powietrzu. Warto jednak pamiętać, że te zwierzęta były wykorzystywane w łowach na ptactwo i do dziś zachowały się w nich wyraźne instynkty łowieckie. Dodatkowo przy wyborze psa, warto zwrócić uwagę na jego rozmiar – duże pudle siłą rzeczy mają większe powody do pewności siebie, dlatego są bardziej zrównoważone i spokojne. Mniejsze odmiany, szczególnie pudel miniaturowy z natury jest dość hałaśliwy. Zaniedbany staje się szczekliwy, smutny i strachliwy. Pies ten nie może być absolutnie odsunięty od codziennych zajęć rodziny – powinien aktywnie towarzyszyć w jej życiu. To wesołe zwierzę, które bardzo przywiązuje się do opiekuna. Energiczny psiak będzie czuł się dobrze w domu z dziećmi. Jest zawsze chętny do działania – uwielbia różnorodne aktywności. Jeśli chodzi o średniego pudla, to jest bardziej żywiołowy niż pudel królewski, ale również i bardziej uparty. Wesołe usposobienie sprawia, że to idealny towarzysz dla rodziny. Pamiętaj – pudel lubi być w centrum uwagi, a gdy nauczy się jakiejś sztuki, to chętnie ją powtarza. Królewska odmiana uwielbia naukę nowych sztuczek. Te inteligentne zwierzęta dobrze dogadają się z innymi czworonogami, a także z dziećmi. Kochają kontakt z człowiekiem, dlatego nie powinny na długo zostawać same w domu. Rasa ta nie ma żadnych większych wymagań co do warunków mieszkaniowych, jeśli zapewnisz zwierzęciu dostatecznie dużo ruchu na świeżym powietrzu. Jedynie duże pudle mogą odczuwać dyskomfort, jeśli będą żyły w mikroskopijnym mieszkaniu. Zastanawiasz się, czy wychowanie pudla jest trudne? Rasa eleganckich psów jest jedną z łatwiejszych w tresurze, dlatego nawet początkujący opiekun spokojnie sobie z nią poradzi. Musi być jedynie konsekwentny, w miarę delikatny i wyrozumiały – ale też stanowczy. Nie jest zalecane stosowanie przymusu fizycznego, bo przynosi to odwrotny efekt. W pierwszej kolejności należy nauczyć zwierzę zostawania samemu w domu. Wyjątkowe przywiązanie do opiekuna często objawia się występowaniem silnego lęku separacyjnego, który w skrajnych przypadkach wymaga leczenia behawiorystycznego. Sprawdź również: Rasy psów dla dzieci – jak wybrać? Podpowiadamy! Pies pudel – pielęgnacja czworonoga Czy pudle są tak delikatne, na jakie wyglądają? Dowiedz się więcej o ich zdrowiu, karmieniu oraz pielęgnacji sierści. Pielęgnacja psa o wyjątkowej sierści Jak się domyślasz, pielęgnacja pudla wymaga dużego zaangażowania ze strony opiekuna. Z pewnością konieczne jest regularne cięcie futra – możesz zająć się tym samodzielnie lub zdecydować się na wizytę u groomera. Takie podcinanie można przeprowadzać bez pomocy fachowca, stosując odpowiednią maszynkę do strzyżenia psów. Sierść musi być szczotkowana nawet kilka razy w tygodniu. Pamiętaj, żeby nie decydować się na zbyt krótką fryzurę u zwierzęcia, kiedy jest zima, bo konieczny będzie zakup ubranka. Pudel – rasa, która cieszy się dobrym zdrowiem Jeśli chodzi o kondycje, w dzisiejszych hodowlach nacisk został przeniesiony z wyglądu psów na ich zdrowie oraz wydłużenie długości życia. Efekty są już widoczne, bo rasa pudel stała się obecnie zasadniczo zdrową i dość długowieczną. W dobrych warunkach zwierzęta średniej wielkości dożywają spokojnie do 15 lat. Ile zdrowiem cieszy się pudel duży? Długość życia w przypadku największej odmiany tej rasy to około 11 lat. Wciąż u pudli odnotowuje się choroby, jednak nie ma ich zbyt dużo. Głównie należą do nich choroby stawów – te dotyczą przede wszystkim królewskich pudli. Problemy z dysplazją stawów biodrowych wynikają po prostu z wielkości tych zwierząt. Mogą również cierpieć na skręt żołądka. Miniaturowe zwierzęta często mają problemy z infekcjami uszu. Dodatkowo występuje u nich skłonność do odkładania się kamienia nazębnego. Pudel toy miewa problemy z uszami, a czasem także z chorobami endokrynnymi. Tej rasie jak wielu innym, zdarzają się schorzenia oczu, przy których najczęstszymi jest postępujący zanik siatkówki oraz jaskra. Niestety obie prowadzą do ślepoty. Warto też pamiętać, że wybór sprawdzonej hodowli ogranicza ryzyko wystąpienia problemów zdrowotnych. Pudel – pies, który potrzebuje dobrze zbilansowanej diety Pies nie ma szczególnych wymagań żywieniowych. Warto zapewnić mu dobrej jakości karmę, która jest bogata w mięso. Powinna być pełnoporcjowa, czyli zapewniać wszystkie niezbędne witaminy i charakteryzować się odpowiednią zawartością białka, tłuszczu i węglowodanów. Najlepiej sprawdzi się karma pozbawiona zbóż, na przykład VetExpert Raw Paleo Puppy Medium Turkey. To produkt, który wspiera rozwój prawidłowej mikroflory przewodu pokarmowego dzięki zawartości bakterii Enterococcus Faecium. Karma dba również o zwiększenie odporności zwierzęcia. Oprócz tego – zadbaj o urozmaicenie diety przysmakami. Dzięki nim wzmocnisz pozytywne zachowania psiaka, a nauka sztuczek i komend będzie przebiegała sprawniej. Dla kogo pudel będzie najlepszym wyborem? Tak naprawdę to pupile dla każdego! Są łatwe w tresurze, przyjazne, towarzyskie, inteligentne oraz kochają ruch na świeżym powietrzu, a także zabawę w domu. Wciąż widać u nich instynkt łowiecki, jednak objawia się on jedynie przy zabawach jak aportowanie czy gonienie za czymś. Nigdy nie widać u nich natomiast agresji. Dzięki temu pudle świetnie dogadują się z innymi zwierzętami w domu oraz są odpowiednie dla dzieci. Wymagają pewnych zabiegów pielęgnacyjnych, jednak z pewnością sobie z nimi poradzisz. Jeśli chodzi o zdrowie, nie masz się o co martwić, bo to długowieczne zwierzęta. W Twoim domu zamieszka pies pudel? W sklepie Apetete sprawdź produkty, które doskonale sprawdzą się dla tej rasy.

jak wygląda pies pudel